Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu opublikowało wyniki naboru na dotacje związane z pracami przy zabytkach w 2021 roku. Spośród pięciu wniosków złożonych przez podmioty z gminy Pyrzyce, przeszły dwa, które złożyła parafia pw. NMP Bolesnej w Pyrzycach.

Pierwsza dotacja opiewa na kwotę 120 tysięcy złotych i dotyczy prac remontowych wieży kościoła filialnego w Obrominie. Wniosek uzyskał 72,33 punkty. Drugi wniosek został złożony na prace konserwatorsko-restauratorskie przy Studzience. Otrzymał 70,67 punktów i przyznano środki w wysokości 45 tysięcy złotych.

Dwa pozostałe wnioski, które nie uzyskały ministerialnego wsparcia złożone zostały przez gminę Pyrzyce na prace zabezpieczające i renowacyjne czatowni nr 41 (między basztami Lodową i Prochową) oraz przez parafię pw. św. Ottona na pierwszy etap renowacji elewacji kościoła parafialnego. Wnioski otrzymały odpowiednio po 67,67 i 65 punktów. Dofinansowania na remont i odbudowę wieży kościoła w Nieborowie nie dostanie też parafia w Żabowie, której wniosek uzyskał 67 punktów.

Dotacji nie uzyskały również m.in. parafia w Lipianach, która chciała pozyskać środki na rekonstrukcję i konserwację witraży; parafia w Jesionowie, na remont południowej strony dachu kościoła pw. św. Floriana; parafia w Żukowie na konserwację wieży kościelnej; gmina Warnice na konserwację muru wokół kościoła w Obrytej; parafia w Warnicach na remont wieży i dachu kościoła w Koszewku

(ant), fot. arch

Historia Pyrzyc to przede wszystkim historia ludzi budujących miasto i tworzących na przestrzeni wieków jego życie społeczne i kulturalne. Niektórzy z nich szczególnie odznaczyli się w pyrzyckiej historii. Jednymi z takich postaci są członkowie rodziny Blenno. Pierwszy z nich był pyrzyckim burmistrzem, zaś trzeci jest autorem eposu, który obecnie znajduje się… w Rosji.

Faustyn I Blenno był był jednym z pyrzyckich burmistrzów. Funkcję pełnił mniej więcej w latach 1544-1561. Odznaczał się wykształceniem wyższym w kierunku humanistycznym. Czas sprawowania przez niego funkcji w samorządzie przypadł na czas reformacji, stąd też Blenno, jako człowiek wykształcony opowiadał się za reformami religijnymi.

Z kolei Faustyn III Blenno pozostawił po sobie wyjątkowe dzieło: epos o wielkim pożarze miasta w roku 1496, który opublikowany został z okazji stulecia tego tragicznego w dziejach Pyrzyc wydarzenia. Dzisiaj o dziele wiemy niewiele. Prawdopodobnie jedyny ocalały egzemplarz znajduje się w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Moskwie. Jak tam trafił? Tego nie wiemy. Możemy jedynie przypuszczać, że mógł podzielić los wielu dzieł sztuki i po prostu stał się łupem wojennym. „Deflagratio Pyritiae”, bo tak zwie się dzieło, wydrukowane zostało w szczecińskiej drukarni Kellnera. Z dostępnych źródeł wiemy, że dzieło napisane zostało w języku łacińskim. Jego tytuł w tłumaczeniu to po prostu „Pożar Pyrzyc”. 

Coraz szerzej dostępne dzięki cyfryzacji źródła historyczne, pozwalają nam jednak poznać jego niewielkie fragmenty. Zostały one przytoczone w artykule prof. Dr Holsten „Do muzycznej historii Pyrzyc”, który ukazał się pod koniec XIX wieku w czasopiśmie „Pommersche Blatter fur die Schule und ihre Freunde” (tł. „Pomorskie Pismo dla Szkół i ich Przyjaciół”). Dotyczył organów w kościele św. Maurycego.

Pierwszy fragment brzmi: „Fuitque Mauritii templum: pulchris laquearibus omnes unde repercussae suavi modulamine voces. Cymbla tubaeque iacent: iacet organon.” Słowa te mówią mniej więcej o pięknym, promiennym i słodkim brzmieniu instrumentu z pyrzyckiego kościoła.

Drugi fragment: „In funus prodire volo requiemque sonare exequiis. Campana mihi puerisque repente dat signum, veteri de consuetudine.” opisuje najprawdopodobniej uczestnictwo chóru chłopięcego w pogrzebie ofiar pożaru. Co warto zaznaczyć Faustyn III pełnił funkcję rektora pyrzyckiej szkoły, a także kantora kościoła farnego. 

Czy zapoznamy się kiedyś z pełną treścią eposu o jednej z największych tragedii w historii Pyrzyc? Z pewnością droga będzie długa, ale pewnie nie niewykonalna. Zadanie takie spocznie jednak zapewne na barkach przyszłych pokoleń Pyrzyczan.

Remigiusz Pajor-Kubicki, fot. Pyrzyce w roku 1618 wg Lubinusa